Kategoria: Rymowane Podszepty Prozy Poetyckiej eR Pe Pe Pe

Odczytując w ciszy, głuszy, Nicy, gęstwin boru prawa przodków z kręgów drzew wiedę z sióstr i braci Istot, trwam zawieszony w przy jem no z ci zapisując sercem w duszy wszechbyt trwania… Zwiedzam, utrwalając emocji czar… Pamiętujac śpiew ptaków i drgania drzew ich rytm pierwotny… czując rozmawiam …zniMi … poprzez serca nasze płynie z rozu…

Chmury smutku i rozpaczy napływają na błękit mej istoty, przyglądam się im, szukając…światła. Wychodzę na deszcz, by zamaskować ból w sercu i ukryć łzy rozpaczy na słonych ustach… Zmieszać toksyczny szloch miejskiego deszczu z brudną, łzawiącą emocją, sączącą się z pustki niezrozumienia i samotności w sercu. Zraszam swą opiekunkę, która wiecznie trwa i przygląda się…

    Przyglądam się mym oczom radosnym, jaśniejącym… Głębi radości w ich blasku pogubionym w technokratycznym świecie reklam deklamowanych szeptem pozoru bezpiecznego zaistnienia. A one mimo tego śmiejące się prawie nieustannie. Ucieszone chwilą Miłości Boga, Iskierką… Nie wiedzieć czemu tak nagle. Wtem tyle rozpierającej radości ucieszenia, dziecinnego zafascynowania chwilą, niewinnego radowania. Ktoś spyta. Dlaczego? Przez…

 Powiadają, ona powraca, a ty nie zawracasz i się nie cofasz tylko ciągle chcesz poznać i doznać ten życia hologram. W obłudzie istnienia tłumaczeń, szczerości życia inaczej od tłumów, ktoś musi od środka tym runąć i trzasnąć. To tak jak wieczorem przejść się przez miasto, które ucicha od dnia całego zgiełku. Taką podróżą tutaj to…

    Widziałem ostatnio niedzielne ociekające naiwnością rodzinki niewinne Bogu Ich ducha winne. W krepinowych koszulkach dzieci i mężowie, omamieni iluzoryczną winą za samo życie w sobie. Z wybranymi piękniejszymi połowami swymi na własność tylko dla siebie zaobrączkowanymi, z grzechem w myślach i niezgodności bałaganem, że tu się coś nie zgadza z kosmicznym całym tym…

Polsko kraju środka…nasennego, nie widzisz? Śpisz przytulona razem z lękiem byłego systemu. Zmieniasz jak stryjek panujących grabieżców, zapatrzona na zachodnie państewka z pochorowanymi ludźmi snującymi się w ułudnym dobrostanie materialnych dobrodziejstw trwających chwilami na przedłużanych gwarancjach. Szczęście i bezpieczeństwo w parze z niewygodą poruszania się pieszo czy też pojazdem. Pieszo między wyznaczonymi miejskimi farbami pod…

Taka pustka niczym jest w świecie ludzi, taka pustka samotnością zawiewa pośród tłumów, smutkiem woalu przybrana, tęsknotą przesiąknięta. A ta pustka co nicą ongiś zwana, co stwarzać możesz w zawieszeniu swym wszechbyt sączący i gdy spostrzeżesz, to już jak nurt wartki zacznie przyspieszać, coś chciał osiągać, z wielką w sercu radością, emanuje. Radość panuje w…

  Przenikliwa spojrzeniem z mocą silnego wglądu, patrzy. Widząc prawdę zawczasu, zaprawdę wie co widzi, bo wie na co patrzy i jak patrzy. Poznaje, zwiedza, prześwietla, widząc, patrząc, wiedząc. Kosmos w spojrzeniu, w oka mknieniu. Silna energia kobiecego uwolnienia. Wiedząca wiedźma nie ucieka wzrokiem, przenika wiedząc, poznając. To innych wzrok przy mocnej kobiecej energii nieznanej…

  Nakładam kaptur mroku na bladą twarzy przełęcz, biegnę w stan umysłu, łapiąc gdzieś natchnienie. Przysłaniam wzroku spojrzenie, podgląd wyostrzam, wzywam wyciszenie. Kruszę wszystkość w mgnieniu oka chwilach. Patrzę widząc obrazy gdzieś mijające, przemieszane z myślą. Zapełniając łańcuch doznań. Trwam rdzeniem niezmiennym w działaniu. W widoku jak przez mgłę odbywa się beze mnie przy mnie…

   Religia bez słów jest biciem twego serca. Każdy oddech, tchnieniem boga Każdy wydech działaniem w bogu. Kroki w różnych kierunkach poznawaniem. Poznajesz wraz z innymi, oddzielnie, by wnieść do Jedni doświadczeń poznanie. Jesteś wśród innych w ciszy, w zgiełku, w doświadczaniu. Wnosisz w swoje poprzez innych, wnosisz innym poprzez swoje. Istność. Wszechbyt. Jestność.  

   Z bezkresu kosmicznego świata na kanwie własnej myśli, przybyliśmy i ostaliśmy w zapomnieniu, lecz w fizycznym ziemskim spełnieniu. Zapomnieni twórcy wszechświata z nałożonymi maskami potrójnego zapomnienia w śnie do sześcianu tak, by za łatwo nie uwolnić się od programów własnych… Tkwimy sobie w poznawaniu emocji, dźwięków, smaków i różnych ciekawostek stworzonych przez dzieci boga,…

 I po co ta nazwa? By zmieniać stworzone? Po czym poznajesz? Po widoku, nazwie, czy odczuciu wewnętrznym? Nazywać nienazwane. Nie nazywać nazwanego. Jak wyrazić zatem emocję? Jak uczucie okazać? Nie wystarczy wgląd poprzez oczy, by odczytać uczucia? Brakło wiary i pewności w wewnętrze ludzkie i cichy podszept prawdy. Myśl na początku, później słowo. Tak przekazują,…

   Między kroplami serca czujnikiem, ze wzrokiem rozwianym bezmyślnym nawykiem. Ćwiczonym ze swym ego lekko poskromionym, co najlepiej robić mu ukłony jak dla nie swojej żony w blasku świec można, by rzec. Eguś pokochany podpowiada znowu plany, a przyciąganie działa ekspresowo, poprzednio nadane na nowo. Manifestacja myśli już nie tylko może się ziścić. Już nie…

   Przebrani w maski wybielenia, jak im się wydaje, od czasów stworzenia. Za zasłoną bieli jaśniejącej ukazują swe ułożenie emocjonalne i poziomy człowieczeństwa, poukładania, równowagi… Dotychczasowe lekkie życia nic szczególnego nie wnoszące i ten żywot nudnawy od narodzin wg szablonów technokreacji chylącej się ku upadkowi. Nauczeni cierpliwości. Obyci w swym mniemaniu niemal w każdym zdaniu….

Zaprawdę powiadam wam każda wasza prawda jest prawdą prawdziwą, waszą prawdą, nie ustającą prawdziwą prawdą każdego prawdziwego ja w was samych prawdziwych. Prawda zmienna w zmiennym świecie prawd i prawdziwych rzeczywistości. Nie musicie walczyć o swoją prawdę. Każdy z was żyje w prawdzie, swojej prawdzie, napędzany swoimi prawdziwymi prawdami, przyjętymi jako prawda. Prawdziwa prawda jest…

Czy jestem niewidoczny dla reszty ludzi? Czy wzbudzam ich obawę lub strach, gdy spojrzę któremuś człowiekowi głęboko w oczy? Wychodzi na to, że obawiają się mojego przyglądania i traktują to jako zawłaszczenie cząstki ich strachliwej duszy. Pierwszy wniosek z obserwacji… Czego się boja? Czy tego, że ktoś zabierze im coś co jest nimi? Wzrokiem? Zabrać?…

Gdy blaskiem słońca oślepiony, jego ciepłem ogrzany. W błogości stanie trwającym. Rozpuszczam myśli z kształtów napoczęte w promieniach stapiających egzystencji hologram. Od źródła blaskiem dostaję zasilenie po zimowych cieniach i smutkach. W cieple odchodzą chłodne wieczory samotności, bez przyjaciela czworonogiego, co jeszcze nie tak dawno, wyprowadzał mnie na przechadzkę wieczorną, nocną, poranną… W dniach ciągu,…